Goed concept, helaas minder goed uitgevoerd

Deze film vond ik niet goed, want toen de film begon was ik gelijk al een beetje in de war. En dit bleef de hele film zo. Doordat de volgorde niet chronologisch was, maar ook door het feit dat ik niks wist van aandelen. Er werden allemaal bedrijven en namen genoemd. Allemaal nikszeggend voor mensen die er geen verstand van hebben. De hele film gebeurde er niet heel veel, maar aan het einde gebeurde er ineens heel veel. Veel tekst, waar ik wederom niet heel veel van begreep. Dat maakt het ook moeilijk om je aandacht er bij te houden. Ook snapte ik de titel niet helemaal. Gedurende de hele film is er één keer 'Dumb Money' gezegd. En natuurlijk het hoeft niet letterlijk gezegd te worden, maar ik vond ; diamond hands' veel meer passen bij deze film. Woorden die heel vaak werden gebruikt.

Toch waren er ook een paar dingen die ik wel goed aan de film vond. Zoals het idee van de film zelf. Het is natuurlijk absurd dat zoeits waargebeurd is. En daarom ook een goed onderwerp voor een film. De acteurs waren ook heel goed. Veel zijn heel bekend en spelen in hele goede films. Ook vond ik het ook heel goed dat je helemaal aan het einde ziet hoe iedereen is geeindigd (de mensen die gebaseerd zijn op echte personen). Dat liet een stukje realiteit zien en aangezien het echt gebeurt is vond ik dit heel fijn.

De hoofdpersoon Gill, ookwel Roaring Kitty is degene die iedereen motiveerde om aandelen te kopen. Hij heeft al zijn spaargeld geinvesteerd in deze aandelen. En geloofde er heilig in dat de aandelen meer waard zouden worden. Eerst vond ik hem een beetje vreemd, door hoe hij eruit zag (zijn kleding). Hij had een soort rode ninja band op zijn hoofd en een kattenshirt aan. Waardoor hij er minder serieus uitzag. Maar hoe verder de film ging hoe meer ik hem ging mogen. Vooral omdat hij bleef geloven in de aandelen en niet opgaf. Hij bleef meer aandelen kopen, ook terwijl de markt best onzeker was. En daar kan je best veel van leren. 

De locaties waren niet heel bijzonder. Het verhaal speelt zich af in Brockton, een klein stadje in Massachusetts, VS. De hoofdpersoon zijn leven speelde zich vooral af in de kelder van zijn huis (waar hij live ging) en op de atletiekbaan. De mensen die ook aandelen hadden gekocht hun levens speelden zich in allerlei plaatsen af. Ziekenhuizen, studentenkamers, winkels etc. En dan natuurlijk de dure villa's van de mensen van Wall Street. Je zag door de locaties wel een verschil van leven. Rijk en arm bij elk persoon, dus hoewel deze locaties niet bijzonder waren. Vond ik ze wel belangrijk en bij de film passen. 

Één van de eerste dingen die ik opmerkte bij deze film was de muziek. Dat komt omdat ik de muziek totaal niet bij de scénes en vibe van de film vond passen. Het was hele moderne hip-hop en dat pastte niet bij de film. Er  was bijvoorbeeld gewoon een rustige scéne waar niet veel gebeurde en ineens kwam er hele harde muziek. Waardoor ik het moeilijker vond te concentreren op wat er gebeurde. Het was heel erg uit context. De geluidseffecten vond ik wel goed. Niet heel bijzonder en in tegenstelling tot de muziek wel beter passen bij de film.

De camera standpunten vond ik over het algemeen heel goed. Het leek soms alsof je er echt zelf was. Alsof je zelf naar Roaring Kitty zijn live aan het kijken was. Het past bij de film en is fijner kijken. Ik vond soms wel dat er te veel ingezoomd was op iemands hoofd. En dat was niet echt nodig. De montage vond ik wel oké. Ik vond sommige scénes te lang duren. En omdat ik niet veel verstand heb van het onderwerp maakte dat het soms best wel saai. Terwijl er op het einde ineens heel veel gebeurde. Dus het was totaal niet in verhouding. Je moest ineens heel erg opletten wat er gebeurde.